Rectificatie van een rectificatie-blogpost
Gisteren sprak ik met Esther Voet. Zij stuurde mij een door haar (zonder mijn toestemming) gemaakte opname van ons 17 minuten durende gesprek. Dat heb ik beluisterd. Het begint zo: ‘Je spreekt met Esther Voet van het NIW.’ Terwijl ze het NIW noemt, zeg ik op hetzelfde moment: ‘Hooooi’. Hierna volgt: ‘Hoe is het met jou dan?’, waarop ik kort antwoord.
Vervolgens zegt ze: ‘Ik bel jou even omdat wij iets gaan schrijven over de PAX-bijeenkomst die jij hebt gemodereerd.’ Ik was bezig met een artikel, en opende de e-mail (over de PAX-avond) die ik net had gekregen, maar nog niet had gelezen.
Het is mijn schuld dat ik ervan uitging dat het informeel, oriënterend gesprek was. Esther heeft zichzelf wel degelijk voorgesteld als zijnde van het NIW. Het is mijn fout dat ik dat niet heb opgeslagen omdat ik met andere dingen bezig was. Het is ook mijn schuld dat ik ‘we gaan wat schrijven over de PAX-bijeenkomst’ niet heb vertaald naar ‘ik ga jou nu interviewen’.
(Als ik over ‘we’ spreek, heb ik het over het medium in het algemeen. Voorbeeld: ‘We hebben er al wat over geschreven’ -> deze krant heeft er al iets over geschreven. Andere journalisten, niet ik. Anders zeg ik ‘ik’ of ‘mijn collega en ik’. Maar dat terzijde en nogmaals: dat is mijn fout.)
Ze zei ook: ‘Is dit je reactie?’ na een herhaaldelijke uitleg van mijn kant over hoe de avond ging. Dat ik dit niet heb opgevat als een: ‘Is dit je reactie voor het artikel?’ is ook mijn fout.
Ik had zelf kunnen vragen wat de bedoeling van het gesprek was, zoals Esther Voet stelde, en om inzage kunnen vragen. Ik had er scherper op moeten zijn, en er niet vanuit moeten gaan dat andere journalisten, als het over zo’n gevoelig onderwerp gaat, dezelfde werkwijze hebben als ik. Bijvoorbeeld door aan te geven dat ze meeschrijven, tikken of opnemen, te zeggen dat het een interview voor een andere publicist is, en voorstellen dat je het mag nalezen. Nogmaals, en ik herhaal: het is mijn fout en ik neem mijn verantwoordelijkheid.
De zin: ‘Ik was nerveus omdat ik een terrorist moest interviewen’, heb ik daarentegen niet gezegd. Ook ben ik nog steeds van mening dat het een kruisverhoor was.
Mij werd gevraagd om vóór woensdag 11.00 een rectificatie te geven, op mijn website en op Twitter, omdat er anders vervolgstappen worden genomen. Vandaar dat ik met tegenzin mijn Twitter-account weer heb geactiveerd. Vandaag heb ik om 11.00 uur een interview. Hierdoor heb ik geen tijd gehad om met de NVJ te overleggen wat een goede rectificatie inhoudt en om dit uit te werken, zoals ik voorstelde aan Esther (en werd afgewezen). Vandaar deze korte, bondige rectificatie. Mijn blogpost heb ik offline gehaald.
Ik hoop dat mijn excuses worden aanvaard. Mijn Twitteraccount zal ik na een paar uur weer deactiveren uit verschillende redenen waarvan dit slechts een klein onderdeel betreft. Ik hoop dat ik het na weken eindelijk achter mij kan laten.
Aanvulling 1: Deze rectificatie is, zoals vermeld, onder een door het NIW opgelegde deadline opgeschreven. Dat advies kregen ze van hun advocaat. De desbetreffende blog heb ik ook tijdelijk verwijderd totdat ik weet hoe ik het stuk ga aanpassen.
Aanvulling 2: Ik reageer voorlopig niet op tweets op sociale media. Als je mij wil bereiken, kun je een mail sturen.
Aanvulling 3: Ik sta nog altijd honderd procent achter mijn besluit om de PAX-avond over de Nakba te modereren, en vind het schandalig dat sommige organisaties erop uit lijken te zijn om deze avond, en andere evenementen over Palestijnen, bewust in een kwaad daglicht te stellen. Daar zal ik niet over zwijgen.
Aanvulling 4: Dat ik het stuk op Twitter zou delen, was één van de eisen van Esther. Mijn account werd daarom tijdelijk geactiveerd. Inmiddels heb ik het weer gedeactiveerd.
8
20
20
20
