Gastcolumn: Grote liefde
Door: Beri Shalmashi. Eerder geplaatst in Almere Vandaag.
Kon ik ze maar delen, de sterren en de zwarte bergen. Met spitse punten waken ze fier over ons, passanten in het duister. Ik reis van Slemani naar Erbil, ik reis naar huis. Controleposten zijn appeltje-eitje met een jeep van de overheid. Zodra de peshmergas ons blauwe kenteken zien, zeggen ze niets, behalve een vriendelijk ‘hallo’.
De chauffeur glimlacht. Hij is amper vijf jaar ouder dan ik, maar het leed van de oorlogen staat in zijn gezicht gegrift. Alleen achter zijn glimlach zie je het jongetje dat ooit een herder was. Hij vertelt dat de oorlog begon wanneer hij naar school had moeten gaan.
Hij leerde pas lezen toen zijn grote liefde hem smste. Zij had een geheime telefoon, speciaal om hem te bereiken. Die verstopte ze onder haar kleren, dichtbij haar hart. Zelfs toen ze verplicht trouwde met een ander, belde ze hem op de huwelijksnacht met haar man zijn telefoon.
De chauffeur vertelt hoe ze stiekem door de straten van Slemani reden, en hoe zij dan op zijn schoot lag te slapen. En als ze belt, klinkt het als hun eerste gesprek. ‘Ik wil dat je straks met me blijft praten tot ik terug in Slemani ben.’
Het is zoet, het is bitter. Hij zegt dat hij me vertrouwt, omdat ik niet ben als de meesten hier. Dan vraagt hij naar mijn verhaal. ‘Mijn verhaal? Ik hoop je op een dag te vertellen over die ene, voor wie ík Koerdisch leer lezen.’
Gastcolumn van schrijver en filmmaker Beri Shalmashi woont in Koerdisch Irak. Momenteel werkt ze aan een roman over Caïro en is ze bezig met een verfilming van het boek ‘Het huis van de Moskee’.
8
20
20
20
Leave a Reply